ಬಳಕುತ್ತಾ ನಡೆವ, ಬಾಹ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮೋಹಗೊಂಡು ವರಿಸಿದ ಕನ್ಯೆ
ಅವಳು ಪೊರೆ ಬಿಟ್ಟಾಗಲೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು... ಅವಳೊಂದು " ವಿಷಕನ್ಯೆ"
ಅವಳು ಪೊರೆ ಬಿಟ್ಟಾಗಲೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು... ಅವಳೊಂದು " ವಿಷಕನ್ಯೆ"
-
ಸಣ್ಣ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಹಸಿವು ಕರುಳ ಹಿಚುಕಿ ಹೊಸೆಯುವುದು ಕಣ್ಣ ಹನಿಗಳ ನೋವು ಮನವ ಹಿಂಡಿ ಕದಡುವುದು ಆಡುತ್ತಾ ಕಳೆಯಬೇಕಿದ್ದ ಬದುಕು ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಅರಸಿದೆ ನೆರವು ... -
ಕನ್ನಡಿಯೇ ಮನುಷ್ಯನ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ! ನಾವು ನಕ್ಕರೆ ಕನ್ನಡಿಯೂ ನಕ್ಕು ನಗೆಯ ಹಂಚುವುದು ... ನಾವು ಅತ್ತರೆ , ಅದು ಕೂಡ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲೇ ಅಳುವುದು... ನಿನಂತೆಯೇ ನಾನು ..... -
ನಲ್ಲೆ, ತಂದು ಕೊಡಲೆ ನಿನಗೆ ಆ ಸಾಗರದಾಳದ ಮುತ್ತು .? ಅಂದನವನು.... ನಲ್ಲಾ, ಆ ಮುತ್ತಗಳ ಬೆಲೆ ಎಷ್ಟೇ ಇದ್ದರೂ .., ನೀ ನೀಡುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಿಹಿ ಮುತ್ತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲ...
2 comments:
ತುಂಬಾ ಮಾರ್ಮಿಕ ಕವನ ಅಗಡಿ ಸಾಹೇಬರೇ, ನೋಡಿ ಆಯ್ದುಕೊಂಡರು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯಾಮಾರೋದು ನಿಜವೇ!
ಬದ್ರಿ ಸರ್ , ಪಾಪ ಅದನ್ನ ಅನುಭವಿಸಿದವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಷಾ ಅಂತಾ ತಿಳಿದಿರುತ್ತೆ ಅಲ್ಲವೇ...
Post a Comment